Að ritstýra orðræðu eða ritskoða menningu

Síðustu árin hefur ritskoðun verið í deiglunni víða. Stóru samfélagsmiðlarnir á Vefnum refsa þér, eyða færslum þínum og myndskeiðum eða eyða aðgangi þínum ásamt öllu efni þínu, eftir því sem þeim hentar. Oft er þetta gert í skjóli "samfélagslegra staðla" (Community standards) frekar en samfélagslegra gilda (communal values).

 

 

Kommúnisminn dylst ekki; þeir sem eiga og reka þessa miðla eru kommúnistar af sama tagi og þeir sem stjórna Norður-Kóreu, Kúbu, Kína og áður Sovétríkjunum. Er það gott, er það vont? Sama er mér, það er mitt val hvort ég nota þessa miðla eða ekki og ef mér finnst mikilvægt að koma einhverju á framfæri hika ég ekki við, og hef þjálfun í, að koma mér út á torg, eða jafnvel ganga hús úr húsi, til að koma því frá mér.

Ritskoðun þessara miðla er hins vegar full af óheiðarleika og hræsni. Þetta er auðvelt að sýna fram á og flest fólk sér þetta.

Það eru hins vegar svo margir sem nota þessa verkvanga (Platforms) að manni finnst freistandi að nota þá. Við erum félagsverur (ekki hjörð) og við viljum félagsskap við aðra. Á vissan hátt er spaugilegt hvernig sálarástand myndast þarna, því fjöldi fólks hættir að hafa samband við þig (t.d. símleiðis eða í tölvuskeytum) ef það getur ekki skrifað þér beint í skilaboðaskjóðum miðlanna.

Að ég gagnrýni ritskoðun þessara miðla er vegna þess að hún afhjúpar tvöfeldni þeirra og hræsni, því stjórnendur þeirra boða að þeir séu fyrir opnar og frjálsar umræður og menningarleg- og vísindaleg gildi. Um leið beita þeir vísindafólk og hugsuði miskunnarlausu ofbeldi s.s. ritskoðun, jaðarsetningu og þöggun; rétt eins og Kaþólskir beittu á miðöldum.

Þá er sálarástand almennings aftur áhugavert, því almenningi virðist vera slétt sama. Ef eitthvað er þá virðast flestir snúa sér að plastdeigi (Plasticity) áróðursvéla og fjöldamötunar þeirra miðla sem valdaelítan beitir til að hafa taumhald á samfélögum þjóðfélagsins, frekar en að beita þeim gildum sem menning okkar (í orði kveðnu) byggist á.

Beiti ég ritstýringu á þeim rásum sem ég nota til að tjá mig? Já. Ef einhver kemur inn á prófíl síður mínar, eða blogg rásir, eða annarsstaðar sem ég tjái mig, með dónaskap, einelti eða þóttafulla þæfingu (þæfa ullina t.d. draga þig út í fáránlegt rökræðunöldur), hika ég ekki við að loka á að viðkomandi heimskingi eða Nettröll*, hafi aðgang.

Á rásinni sem ég nota t.d. á blog.is - daglega nefnt moggabloggið - hef ég lokað á að hægt sé að rita athugasemdir nema viðkomandi sé innskráður. Sért þú innskráður, þá ertu undir eiginnafni þar og verður því að standa við mál þitt af ábyrgð. Þá hef ég rásina mína stillta þannig að hægt er að rita athugasemdir við stakar færslur í marga mánuði eftir að þær hafa verið ritaðar.

Það er engin hræsni í þessu er það? Jú, segir einhver, því ég gagnrýni ritskoðun. Hm. Er það? Ég var að rökstyðja hér fyrir framan hvers vegna ég gagnrýni ritskoðun, á hvaða menningarforsendum, og við hvaða aðstæður, og hvað það merkir. Að ég leyfi ekki hverjum sem er að heimsækja mig og setjast við eldhúsborðið heima hjá mér og bulla eintóma þvælu, er ekki ritskoðun. Að ég gagnrýni hræsni þeirra sem eru opinberlega að byggja upp almannatorg fyrir umræður, er ekki hræsni.

Þegar Morgunblaðið ákvað að lesendagreinar frá mér væru ekki boðlegar lesendum sínum, þá er það þeirra ritstjórnar ákvörðun. Morgunblaðið, Facebook, Google, Twitter, YouTube eða aðrir miðlunarvangar (Media platforms) hafa ekki bannað mér að tjá mig, ekki komið í veg fyrir að ég geti tjáð mig. Þeir hafa ekki sent mig í Gúlag fyrir skoðanir mínar, ekki stefnt mér fyrir Stalínísk sýndarréttarhöld (eins og Alþýðuflokkurinn stundar nú í Bandaríkjunum), lagt mig í einelti eða eyðilagt einkalíf mitt vegna skoðana minna.

Ritskoðun sú sem við erum að ræða hér, er hvort ríkisvald geti bælt skoðanir þínar, þaggað þær, eða eyðilagt einkalíf þitt og framfærslugetu vegna skoðana þinna. Á vesturlöndum er víðast hvar bundið í lög, s.s. hérlendis, að bannað er að ritskoða orðræðu fólks, nema hún ógni almennu velsæmi, en bætist við að fólk gæti þurft að verja mál sitt fyrir dómstólum.

Þetta síðasta er tví- og þríeggjað.

Hver er skilgreining Almenns velsæmis?

Til að svara því þurfum við að vita hver sé sú frumspeki sem grunnlög (stjórnarskrá eða ríkissáttmáli) þjóðfélagsins er. Hjá Íslendingum er það siðfræði Lútersk Evangelísku kirkjunnar; sú sama sem Sósíalistar á Íslandi vilja afnema svo hægt sé að ritskoða allt sem "nefndin" eða "ráðið" álítur sér vanþóknanlegt.

Hvers vegna ætti ég að þurfa að svara fyrir dómi ef ég skrifa eitthvað ósæmilegt um aðrar manneskjur (eða mannverur) s.s. ef ég beiti dónaskap af því tagi sem við nefnum meiðyrði? Það er eitt af gildum okkar í Vestur-Evrópu, að þú mátt ekki vega að æru annarra einstaklinga með hvaða þvættingi sem er.

Ég hef séð athugsemdir frá fólki á Vefnum, varðandi þetta síðasta, að ég hafi vegið að æru fyrrverandi sóttvarnalæknis svo eitthvað sé nefnt. Þetta hef ég aldrei gert, ég hef hins vegar uppnefnt stöðu hans, eða hlutverk, og þráfaldlega bent á lögbrot hans og siðleysi. Þetta snýst ekki um einstaklinginn heldur opinbera embættismanninn.

Fyrir mörgum árum átti ég það til að vega að hverjir vitsmunir og heiðarleiki stjórnmálamanns væri, sem nú er hætt í stjórnmálum. Ég tók ítrekað fram að ég væri að ræða opinbera einstaklinginn og hegðun hennar sem slíkrar en í engu væri vegið að hver hún væri sem einstaklingur eða hvers kyns lífi hún lifði sem slík.

Er þetta á gráu svæði? Já. Allir vita hver skoðun mín er á Genaþursi, hef rætt hana oft og rökstutt síðan ég fyrst lýsti honum sem umfangsmesta eða stærsta ræningi Íslandssögunnar. Fagna því ef hann ákærir mig fyrir meiðyrði. Í bók minni Varðmenn kvótans var aðeins einn maður nefndur á nafn, hann má einnig lögsækja mig.

Sjáðu til: Ef ég segi eitthvað um einhvern, þá er ég reiðubúinn að mæta fyrir dómstóla með þau orð og láta reyna á þau, ásamt tilheyrandi umfjöllun í samfélögum þjóðfélagsins. Flestir þeirra kommúnistatrölla sem ég hef séð tuða um ritskoðun einstaklinga af mínu tagi (kverúlanta sem tjá sig um menningarmálefni), hafa ekki sínar eigin rásir og eru aldrei málefnalegir í gagnrýni sinni.

Rangsnúningsmenn og þrætarar (Dialecticals) kommúnismans eru því sem næst aldrei svara verðir. Þegar þeir ná völdum, hverfur málefnaleg rökræða og 92 prósent fólks verða fangar í eigin þjóðfélagi, því ríkið breytist í allsherjar Gúlag.

Á þeim árum sem við höfum lifað okkur í gegnum versta siðleysi vestrænnar menningar, síðustu misserin, hef ég einmitt veitt því eftirtekt að íhaldssamir kverúlantar leyfa mun fjölbreyttari athugasemdir við rásir sínar en sósíalistar og MannVeru hyski af þeirra tagi.

Flettu upp í orðabók hvað hugtakið hyski stendur fyrir.

Hvernig sem þú veltir því, þá hefur sami kommúnismi yfirtekið Húmanismann nú og yfirtók Kristíanismann fyrir fimm öldum. Í kjölfarið verður algjört hrun og síðar mun ný heimssýn rísa og framkalla þrjár heimsmyndaútgáfur.

Spennandi tímar en fyrst þarf að leysa skóna af fótunum, bæði þann vinstri og þann hægri, rétt eins og ellefti kafli Opinberunarbókar Jóhannesar sá fyrir; síðari heimsstyrjöld fasismans og marxismans er nú að hefjast.

Miðað við að 60 til 80 prósent af upplýstu og vel menntuðu fólki mætti í Vaxhallirnar í fyrra, að því er virðist hugsunarlaust, skelfist maður það sem er að hefjast. Rétt eins og maður varaði við merkjum þess síðasta áratuginn, virðist tilgangslaust að benda á hvað er að gerast.

Öngþveiti mannvera og skelfing manneskna ræður nú för. Eina leiðin upp úr því svartnætti er Bæn, Iðrun, Vitnisburður og Fyrirgefning. Einfalt, en erfitt.

 

* Alvöru tröll vita vel að mér sárnar að tröllahugtakið sé notað um Nettröll. Það þarf að taka það fram. Þú getur kynnt þér í þessu samhengi söguna af Letihaugi jólasveini og áhrif hans á menningu þína:

• https://www.bitchute.com/video/Cr2DQ2X3X79H/.