Að skrýðast glæðingu Hvítbláans

Þó minn sé lítið fyrir þegar elítan markbrennir (Branding) einhverja útvalda og gerir að útvöldum áhrifahvötum og uppnefnir áhrifavalda, þá kemur fyrir að vitundarverkfræðin er bitin í eigin þjóbót, vitandi sem óvitandi.

Sumir sjá og aðrir ekki að alveg vantar í tengda frétt.

Ung Íslensk kona, ekki aðeins glæddi (Inspired) og skrýddist Hvítbláa þeirrar þjóðar sem fæddist - úr fimm þjóðþáttum (Ethnicity) á Þingvöllum við Sumarsólstöður sumarið 930 AD - heldur sýndi og sannaði, að hugvit, sálarvit og sköpunarmáttur, samstíga vættum lands og verund (Being), steypir [hugar]fjöllum í sjó fram, og ver með vættum, gæsku og djörfung þá er gætt hefur logans úr norðri, og glæðir.

Einfalt?

Himnabláminn (Azure blue) sem er okkar litur, með hinum hvíta - sýn og sál, bláhvít - klæðir vel. Og sé honum ekki flaggað, flæðir hann fram, hvað sem allri þjóðfélagsverkfræði og afmyndun raungusegða hlýtur.

 

 

Þeir sem þekkja þjóðsögur - og fornsögur - muna vafalaust söguna af meynni sem giftast skyldi nakin og þó fullklædd. Fjölæringar og Aldingjar vita vel, að Verund verður aldrei fönguð af reglugerðum Ríkja, Kreddna og Trúarbragða (dýrða Samaels).

„Mig langaði aldrei að vera í einhverjum hefðbundnum brúðarkjól“