-heljarslóð-

Hvernig svo sem menn ræða stríðið í Austur Evrópu, og þá eftir því hvaða áróðurslínur stjórna hvaða viðhorfum, eru ákveðnir hlutir borðleggjandi. Rússneska sambandsríkið beitir utanríkisstefnu sem hófst á þrettándu öld í samskiptum þeirra við Gullnu hjörðina, sem þeir sigruðu og buðu inngöngu eftir aðeins 250 ára glímu.

 

 

Utanríkisstefna þeirra, og innanríkisstefna (eða Ríkissmiðja og þjóðsátt), er samofin sálarvitund Rússa og þeirra þjóðþátta (Ethnicities) sem með þeim búa og verður ekki skilin í bútum, hvað þá sem tímanlegt (Temporal) fyrirbæri: Rússneska sambansríkið mun aldrei afhenda [sjálfstjórnar]héruðin fimm sem hafa kosið innviklun í sambandsríkið með allsherjaratkvæði almennra borgara.

Að þeir bakki eða láti undan mun ekki gerast og ennfremur mun Sambandsríkið aldrei sætta sig við að Nató hreiðri um sig í leifunum af Úkraínu-og-Galisíu (hinthint). Það skiptir þá engu máli hvort átökin verða heit eða köld eða hversu langan tíma þau taka.

Minnum hér á að Rússneska Sambandsríkið hefur ekki samþykkt formlega friðarsamninga við Japan síðan 1945 og lagalega ríkir enn stríð á milli þeirra, vegna fjögurra lítilla skerja í Okhotsk hafi.

Því má skjóta inn, til gamans, að vel er hugsanlegt að Japanska þjóðarsálin sé þrjóskari og þrautseigari þeirri Rússnesku, en þetta er aðeins okkar á milli.

Áhugavert reyndar að Shinzo Abe var einmitt skotinn þegar hann var langt kominn með að ná áfanga hér, eftir margra ára þref, og eru ýmsir skýrendur í vafa hvort það var Pekíng eða Washington sem skipulagði voðaverkið - og báðir græddu jafnt en á ólíkum forsendum. Þess má geta að Japanir eiga stærri og eldri inneignir í Bandaríkjunum en Kínverjar og voru virkir spilarar á dögunum í hræringum á Wall Street í tengslum við tollastríðið.

Hin sagnfræðilega staðreynd er þessi; þeir munu ekki bakka, þeir munu ekki gefast upp og þeir munu ná markmiðum sínum, hvort heldur það verður á okkar árstíð eða barnabarnabarna barna. Annað; miðað við hvernig vitringar Vesturlanda haga sér, gæti kostað soldið stóra blóðfórn á vígvöllum og brenndum borgum að sætta sig við.

Þetta er þó ekki aðal málið, heldur hitt.

Ævinlega hafa Rússar sýnt vilja, undanfarin átta hundruð ár, til að semja, og þeir - öfugt við Vesturlanda foringja og Íslenska valdbeitendur - standa við samninga. Þeir gengu svo langt t.d. 1943 - þegar þeir réru lífróður gegn Þýskum nasistum en voru búnir að snúa stríðinu sjálfum sér í vil - að bjóða friðarsamninga við Þýskaland. Nokkuð sem "Discovery Channel" mun ekki segja þér.

Loks er það smán fyrir Íslenska Lýðveldið að hafa gerst "óvinveittur aðili" númer eitt, eftir allt það sem við Íslendingar höfum grætt á vináttu við Rússa í gegnum áratugina, en þeir ekkert.

Umfram allt; við eigum að vera hlutlausi aðilinn í öllum heimsmálum og vera sá sem rætt er við þegar miðlara (Mediator) er þörf, en þessa dagana er það Soldátinn í Oman sem stendur okkur framar hvað þetta varðar. {non zero sum game}

Reyndar er Oman mjög áhugavert. Þetta er ríkið sem í allt að þrjár aldir rassskellti Portúgalska heimsveldið allt frá Suður Afríku til Suður Indlands og þeir gáfu Kalífanum í Bagdad einu konuna sem gat tjónkað við þann fír (1001 nótt) og tömdu hann þannig með koddahjali og þeir áttu Sinbað Sæfara með öllum þeim ævintýrum (sem voru sögur sprottnar af siglingum á fjarlægar strendur), og þeir voru aðal gerandinn sem tryggði frið á Rauða hafi í margar aldir og versluðu við Eþíópíu, Afríku, Bangladesh, Malasíu og Indonesíu - og voru aðal gerandinn í útbreiðslu boðskapar Spámannsins í Suður Asíu og versluðu við marga aðra, en Bretar höfðu vit á að semja við þá frekar en beita þá "Great Game" tækni sinni. Til að mynda var Óman, fyrsta ríkið í Vestur Asíu sem sendi skip með erindreka og viðskiptatengsl til Bandaríkjanna á nítjándu öld.

Já, við erum hér að ræða fyrrverandi heimsveldi, með glæsilega sögu sem spannar aldir.

Ómanar eru spes - og hafa einir veitt morðhyggju Salafía og Wahabista* mótspyrnu og með árangri og soldán þeirra Haitham bin Tariq, er djúpvitur. Þegar maður grúskar í svona, skilur maður ekki fyrirbærin sem hér stjórna, og vill sem minnst af þeim vita, helst undan hlaupa.

Íslendingar eru samtímis þessu á raungunni yfir að fáeinir trúaðir hafi nýtt einhvern skúr fyrir bænastundir, frekar en að fá að biðja með (en Íslam viðurkennir Kristna trú sem sér samferða).

Manstu þegar Kristnir Egyptar vörðu Moskur og það var endurgoldið, litabyltingu CIA þar í landi fyrir rúmum áratug?

Eins má minna á að í dag. 2. maí er minnst í Rússlandi ódæðisverka Úkraínskra nasista í Odessu þann 2. maí 2014, þegar fjöldi óbreyttra borgara voru brenndir inni. Ódæðisverk sem var framið með blessun Vesturlanda, og er hvergi minnst á í dag hérlendis.

Fyrst við erum að ræðum hildi við Rússa, þurfum við að ræða Napóleón, og þá kemur í hug systir hans Pálína Bonaparte, sem á nítjándu öld var mesta kyntákn allra tíma og samkvæmt Breskri áróðursfræði sú lausgirtasta.

• https://en.wikipedia.org/wiki/Pauline_Bonaparte
• https://en.wikipedia.org/wiki/Venus_Victrix_(Canova)

 

By Antonio Canova - Own work, CC BY-SA 4.0, Link

--

 

 

Ég hef spekúlerað í menningu og alþjóðamálum síðan ég var 14 ára og táknfræði síðan ég var 18, og Sovétríkin aðal málið á þeim árum, og algengt þá að mér vitrara eða fullorðið fólk, leit á Sovétríkin sem Rússland, og þráttaði fyrir að Sovétríkin voru ríkjasamband 15 ríkja og Rússneska Sambandsríkið eitt þeirra.

Þá var eitthvað heillandi við Rússajeppana og Lödurnar og viss söknuður að þeim, en maður grúskaði. Því hvernig gátu Sovétríkin - miðað við hversu aftarlega á merinni þau virtust vera eftir 1970 - sigrað Þjóðverja miðað við hversu þróaðir þeir síðarnefndu voru í tækniframförum og átakatækni.

Einnig hvers vegna siðféll fyrirbærið, jafn glæsilega - ef þannig má að orði komast - og hvers vegna kom í ljós að Hugveitur vesturlanda virtust næstu áratugina vera með öllu skilningslausar varðandi Rússa og greiningar á menningu þeirra og siðmenningu, og byggja allt sitt á einhverjum misvitrum hugmyndum frá Reagan tímanum?

Grúskið var fljótt að leiða í ljós, að Siðfall Sovéskra - með misgæftum í véltækni, byggingum, samgöngum og annarri verkfræði - hafði ekkert að gera með Rússa, og allt að gera með Marxískan Kommúnisma, Skotta sem nú ríður öllum þökum Vesturlanda.

Þessu afneita hugveitur Nató og Esb - í stríðs- og efnahags visku sinni - og það þrátt fyrir vandaðar greiningar margra reynslumikilla vitringa á vesturlöndum sem sjá þetta og skilja og ná meiri athygli en einmana veikur af Óreiðuskoðunum nær með Spennulosun.

Svo minn tók eftir öllu, í megin- og jaðar straum og geymdi. Auk þess að þekkja vel hildarleik Annarrar Heimsstyrjaldar og þekkja vel sögu Bolshevika. Hann geymdi þá með sér það sem Otto von Bismarck, vitrasti stjórnmálaskörungur Evrópu á nítjándu öldinni, sagði um Rússa. Svo deitaði hann eina sæta rússneska sem opnaði augu hans fyrir ýmsu áhugaverðu.

Svo las hann "Lectures on Philosophy of History," eftir Georg Hegel - líklega vitrustu bók Hegels - og þar lærði hann um að til væri hið ill-skilgreinanlega fyrirbæri Rússnesk sál. Svo var einhvern tíma sem hann var haldinn Henry Kissinger dellu og í því grúski lærði um bók Oswald Spengler "The Decline of the West" sem hann var fljótur að verða sér úti um. Loks komst hann á snoðir um heillandi bók Mircea Eliade, "The Myth of the Eternal Return," sem er fjársjóður í orðum.

Einföldun; samlegðaráhrif (Synergy) af allskonar mistengdu, yfir laaaangan tíma.

Allir þeir vitringar sem hér er tæpt á, gerðu hina Rússnesku sál að umtalsefni og vörðu nokkru plássi í að reyna bæði að skilgreina og skilja. Allt sem t.d. Oswald Spengler hafði um þetta mál að segja, þótti mínum svo áhugavert að minn las það upp í Arkívið, orð fyrir orð.

Allar þessar þrjár bækur eftir Hegel, Spengler og Eliade, eru þess virði að eiga og blaða í reglulega, svo lengi sem ár og sinni leyfir. Þær verða ekki þurrausnar.

Hvernig svo sem málinu er velt við; hef ég engan séð eða heyrt á Vesturlöndum okkar samtíma svo mikið sem viðurkenna tilvist hinnar Rússnesku Sálar, hvað þá að leitast við að skilja.

Látum gott heita þannig séð, en nú hefur okkar sjálfumglaða nefndarvalds elíta, sem þrífst á flóknum textum með löngum orðum, ekki aðeins gert Rússneska Sambandsríkið að sínum höfuð óvini, heldur síðan 2014 háð stríð gegn því.

Loks hefur Pútín sjálfur oftlega minnst á hina Rússnesku Sál og ljóst má vera þeim sem enn hafa vakandi huga, að hann á ekki við þjóðþáttarlega (Ethnic) sál, heldur, tja, eitthvað dýpra. Margir tóku t.d. eftir því hvernig hann óf þetta inn í frægt samtals hans við Tucker Carlson í fyrra.

Einföldun: Þú sigrar ekki óvin hvers sál þú skilur ekki.

 

Á persónulegu nótunum

Fyrst minnst var á Kissinger, sem var mikill snillíngur.

Í fáein misseri vandist maður því að allir sem ræddu eða rituðu um heimsmál, eða vel flestir, notuðu tækifærið til að sparka í þýskfæddan (zionískan júða) Heinz "Henry" Alfred Kissinger, frá Bæheimi. Á endanum varð maður forvitinn og hóf grúsk fáeinna missera á nokkrum viðtölum við hann, sem spönnuðu áratugi, og nottla frábæra bók hans "World Order" og fleira merkilegt og gagnlegt.

Svo kom glott á minn þegar Anthony Blinken, utanríkisráðherra Bædens, reyndi eins og göltur með skitu að beita erindistækni Kissinger "Shuttle Diplomacy" því það var svo augljóst og áberandi að enginn skilningur var í Bæden stjórninni hver pælingin er varðandi þá tækni.

Hér þurfum við að rifja upp að þegar Kissinger þróaði þessa erindistækni, var hann að gera grín að Fallbyssu erindistækni (Gunboat Diplomacy) sem Bretar þróðu snilldarlega í þrjár aldir og Bandaríkin tóku upp óblandaða eftir 1950. Þannig séð, var Henrý ekki einungis að sýna tækni sem virkar, heldur einnig - eins og allt sem hann gerði - að sýna lagskiptingar í fágaðri hugsun.

Glottið er þetta; Trömp fattaretta! Hann hermir ekki eftir yfirborði aðferðarinnar, eins og Blínken, því hann skilur tæknina sjálfa. Þú mátt hata Trömp eins og önnur leirmenni en það breitir ekki snilldinni.

Svo við minnum á, Trömp hefur ekki aðeins sannað að hann skilur Jung sálarfræði og beitir, heldur hefur skrifað um, og mínum finnst óborganlega fyndið þegar almúgajónar hér og þar froðufella og ranghvolfa yfir hinum og þessum fréttafyrirsögnum og áróðri og mæla spekingslega eins og þeir einir sem vit hafa á.

Þá verð ég; Íslensk utanríkisstefna, sem mótuð er í skúffu í Brussel, veit að öllum líkindum ekki hver Kissinger var, en Henrý flaug reglulega til Moskvu (auk margra annarra borga) og Pútín var aldrei upptekinn ef fréttist af Henrý á Sheremetyevo.

Látum vera hvort stríðsæði Vesturlanda eigi rétt á sér eða ekki, því þó svo væri, þá byrjarðu ekki stríðsrekstur á því að breyta öllum vopnabúnaði þínum og iðnaði í Freddy Flintstone tækni. Því Nató og Esb eru ekki "unstoppable force meeting with an immovable object."

Rússland, sem er menningar- og stjórnviskulega líkara því sem við ræddum í grein um "Mósaík" fyrir fáeinum vikum, á allar þær auðlindir sem þarf í nútíma hernað. Sambandsríkið þarf lítið sem ekkert að reiða sig á erlend viðskipti, og undanfarin þrjú ár hefur tryggt þann pakka, í gegnum BRICS og SCO. Þeir sem nú eru að undirbúa áframhaldandi stríð við þá, hljóta að vera haldnir sjálfsvígsblæti, eða hreint út sagt sturlaðir (Deranged).

Engu að síður er staða Bandaríkjanna sú, akkúrat núna, að áframhaldandi hernaður - í einhverri mynd - eru þeim nauðsyn, og ef þeir fara ekki í stríð við Íran á næstu misserum, og sigra, liðast Bandaríkin í sundur og verða líkara Mexíkó undanfarinnar aldar en því sem það hefur verið frá lokum Annarrar heimsstyrjaldar, og Zionistaríkið Ísrael verður þá horfið, og Tyrkjaland (Turkiye) orðið að Sambandsríki stórs flæmis í Vestur Asíu.

Reyndar má velta fyrir sér hvað gerist í Atlantic council og iðnaði Evrópu þegar Nigel Farage klárar umbreytingu sína í Oliver Cromwell.

 

 

* Wahabistar og Salafíar eru morðóður öfgahópur, sem ber mesta ábyrgð á því að koma óorði á Íslam - og sérstakleg Arabalöndin (11 % af Íslamska heiminum sem telur tæpa tvo milljarða fólks) á Vesturlöndum, og menningarvitar Vesturlanda og Íslenska stórveldisins sem froðufella reglulega yfir Íslam og Aröbum nenna ekki að kynna sér þessar staðreyndir.