Ranghugmynd dagsins - 20250418

Ég hef aldrei séð karlmann í sambúð taka sjálfstæða ákvörðun og ég hef aldrei séð karl sem fer í samband eða sambúð halda huga sínum óheilaþvegnum við atburðinn eða sambandið.

 

Karlaveldið hefur aldrei verið til, og kviksögur af þessu 1%i karla sem eru þrjótar eru notaðar til að rægja hin 99%in.

 

Femínistar eru bæði lygarar og menningarmorðingjar.

 

Menning sem ekki tekur á þessum snúningi, endar sem transafstyrmi, eða liðið lík.

Athugasemdir

[Magnús Sigurðsson, 18.4.2025 kl. 14:50]

Góður Guðjón, -enda ef hjónaband á að endast þá gefur maður allar sínar sjálfstæðu ákvarðanir. Þetta er kallað að kvænast og vera gift.

Því ef vel tekst til þá verða áður en varir kona og maður eitt, -þar til dauðinn aðskilur. Í því felst giftan.

Þetta með giftuna og dauðann er lykil atriði.

Bestu kveðjur.

[Guðjón E. Hreinberg, 18.4.2025 kl. 20:09]

Takk fyrir góða ábendingu, Magnús, en sjálfur hef ég aldrei skilið þetta með giftuna og dauðann, enda afgangsmaður í kofa uppá fjalli, en hef lesið allar bækurnar, svo kannski skilur minn þetta einn daginn.

Bestu kveðjur.

[Guðjón E. Hreinberg, 18.4.2025 kl. 20:11]

... en ég held að dauðinn, hér í Helvíti, sé blekking, og að okkur sé meinað að sjá það, samanber það sem [fyrsti skrásetti] Spámaður Guðs, Eva, komst að raun um þegar þau yfirgáfu aldingarðinn, að engill hins logandi sverðs varnar [okkur] veginn.

[Magnús Sigurðsson, 18.4.2025 kl. 20:33]

Er þetta ekki spurningin um að standa við það eina sem skiptir máli, -kærleikann, og eiga von um að deyja aftur inn í aldingarðinn.

Þú veist að fæðing og dauði er það sama, bara sitt hvor yfirgáfan, -koman eða brottförin, eða hvað svo sem við viljum kalla það.

[Guðjón E. Hreinberg, 19.4.2025 kl. 00:27]

Ég er ekki viss um að kærleikur sé til, hvað þá að hann skipti máli. Virðing og vilji eru til, Endurmat - þetta þrennt smíðar Sið. En hugtakið "skiptir máli" tja .. já, líklega er það einnig til.

En kærleikur er bara til í Bítlalögum og Hollývúdd sögum handa 18 ára.

Bestu kveðjur.

[Ingólfur Sigurðsson, 20.4.2025 kl. 20:18]

Ég hef verið lengi að pæla í þessum orðum frá svona gáfuðum heimspekingi, að efast um kærleikann, en kemst ekki að niðurstöðu. Það þarf að útskýra betur, hvað getur komið í staðinn fyrir hann.

En allavega, ég vil styðja Magnús í að kærleikurinn... myndi ekki segja það eina sem skiptir máli, en eitt af því sem skiptir mestu máli.

Ég efast um margt í kristninni, en kærleikurinn, hann er ekki einkaeign kristninnar. Hann er auðvitað til í öllum trúarbrögðum.

Það var fólk eins og amma og afi sem kenndu mér að kristnin hefur kosti og gildi. Síðan eru það aðrir ávextir af slíku ofdekri sem gerðu mig afhuga kristninni, femínistar og aðrir frekjudólgar. Sem til dæmis fara útí stríð að óþörfu.

En þetta er svo stór og feitur þráður að maður verður að láta sig þetta varða með því að mótmæla og segja sína skoðun.

Að deyja inní aldingarðinn, skrifar Magnús. Mér finnst það eins og að deyja til Valhallar, ekki síður en einhvern aldingarð sem kallaður var Eden og maður þekkir ekki í raun. Það gæti alveg eins hafa verið tilraunastofa fyrir genabreytingar, og skrifaðar hafa verið bækur um það. Ekki traustvekjandi í raun.

Valhöll, það er heiðarleg og hrein hugmynd um að fá aftur hreysti og styrk eftir ellihrörnun eða annað ömurlegt hér í þessu víti okkar.

Beztu kveðjur. Og páskakveðjur að auki til ykkar beggja.

[Guðjón E. Hreinberg, 21.4.2025 kl. 00:12]

Takk fyrir athugult og vel hugsað innlegg, Ingólfur, já, ég veit að þessi yrðing um Kærleikann er djörf, en hún er vandlega útskýrð í Arkívinu og líklega óþarft að tíunda hér í Spennulosun.

En það tók langan tíma fyrir minn að sjá í gegnum kærleikans glópaglit.

Bestu kveðjur.