Grasflatir og skýjabólstrar - [mósaík]

Minn hefur ávallt haft gaman af fallegri mósaík, til að mynda var oft gaman að aka framhjá einni af stjórnvaldsbyggingum Lýðveldisins í Reykjavík, þar sem risastór mósaík þakti allan vegginn, þriggja hæða há og margra bílastæða breið.

 

 

Er hún þarna enn? Veit það ekki, enda forðast minn miðborg Styttuborgar eins og heitan hreinsunareldinn. En það kæmi mér ekki á óvart ef Mónólítískur kommúnisminn hafi strokað hana út.

Eitt af því sem er áhugavert í þessu tilliti er einmitt Mónópólismi og Mónólítar kommúnismans, marxismans og annarrar rörsýnar Valdhyggjunnar, sem er systir Félags- og Efnisdýrkunar Gorgónagarðsins mikla.

Já, þessar hyggjur eru nebbla gyðjur, eftir því hvaða Mósaík þú notar; annaðhvort búnar til af föllnum englum eða afholdguðum (Disembodied) Nephílíum. Eða dulstaðfærðar vitundir átrúnaðar - conscious entities made manifest from devote worship - sorrý, en sumt í frumspeki (Metaphysics) skilar sér betur á ensku, því fúsklenskan er í dag krosstré.

Allavega.

Í gegnum margar aldir stunduðu Rómverskir vitringar þá list að gólfleggja villur sínar og hallir með mósaík myndum af allskonar og eftir að Vest-Rómverska heimsveldið innféll, hófu Skólaspekingar* Kaþólskunnar að yfirfæra mósaík yfir á marglit steind gler, að mínu viti í sama skilningi.

Er ekki viss hvað Býzansk kristnir - gríska rétttrúnaðar kristnin (Greek Orthodox*) - gerði á þessum tíma, en þó kristilega Guðfræði Kaþólskra og Réttrúaðra* sé sú sama og siðfræði (Ethics) í öllum helstu aðalatriðum sú sama, er sú fremri Mónólitísk en hin síðari Mósaísk!

Ef við köfum ofaní arfleifðir (Legacies) löngu horfinna heimsvelda, birtist einmitt meiri áhugi á Mósaík en Mónópólisma og Mónólítum. Ef grúskað er t.d. í myndmáli Kopta (Egyptian hieroglyphs) kemur í ljós að Rósetta steinninn hans Napóleóns var ekki lykillinn að túlkun þeirra, heldur að merkingar þessa mikla myndmáls voru vel þekktar meðal margra fræðimanna í Vestur-Asíu (Miðausturlönd skv. Engilsöxum) og að allskyns útskýringar höfðu verið til á þeim um aldir; ennfremur að mismunandi túlkanir og merkingarfræði var til á þessari táknmynda mósaík eftir tímabilum Koptískrar sögu og að hluti siðfræði og heimsyndartúlkun þessarar merkilegu menningar var vel ljós í gegnum aldirnar.

Flókið

Ef við víkkum þetta út, allt frá Býzönskum áhrifum (Konstantínópel) Austur-Rómverska heimsveldisins og áfram, meðfram Koptískum áhrifum, gegnum Hittísk áhrif og síðar sögu Persneska heimsveldisins, heimspeki þess og áhrif hennar t.d. á Hellena, Egypta og loks á Rómverja og, allar götur austur til Indus dalsins og þaðan norður til Transasíu, sést Mósaíkin víkkuð all-hressilega út og gerð að stórmerkilegri og lifandi menningartjáningu.

Eitt af því sem gerist, ef maður viðheldur getu sinni til mósaíklestrar, óháð því hvort það eru litlar litaðar leirflísar á moskuvegg eða rómversku gólfi, í margbreytilegum litum og ljósi á steindu gleri í musterum og höllum eða í þjóðsögum og goðamýtum, er að maður tekur betur eftir leik mismunandi ljóss og skugga eftir því sem saga veraldar staðfærir* sig í dansi vitundar.

Eitt af því sem þú tekur eftir t.d. í samræðum aldingja (Sages) að þeir skilja hver annan mjög auðveldlega óháð því hvaða túngumál þeir nota til að tjá sig eða hvaða hugtakasögur þeir nota til að hjúpa þá tjáningu, hvort þeir nota dularfræði fjölgyðishæða Ásgarðs og Olympus, Þjóðsögur lands og álfu, agað frumspekilegt heimspekimál eða annað, þeir skilja hver annan. Á þetta við um alla fjölæringa (Perennialists) að þeir hafa gaman af að varpa á milli sín mósaík ljóss og skugga, í samræðum sínum og samanburðarfræðum, og þeir ásaka aldrei hver annan um samsæriskenningar, trúvillu, hatursegðir eða "þetta var nú djúpt og flókið."

Eitt sinn var færsluritari spurður um, af lærðum heimspekifræðingi, hversu mikið hann hefði lesið í Heidegger, og svarið var, ekki neitt. Benti fræðingurinn á að í Arkívinu væri honum tíðrætt um margt sem Heidegger var hugleikið, og tók færsluritari það sem hól, enda meint þannig. Tók hann sig til og gerði tveggja tíma upptöku um heimspeki Heidegger og sendi hana Bresk-Ísraelskum manni sem kennt hefur Heidegger fræði og fékk góða umsögn um verkið.

Þetta er mósaíkin ... og þó af mörgu megi taka, þá benti Heidegger einmitt á þetta í skilgreiningu sinni á hvernig verkfærið endurspeglar hugann sem finnur það upp og mótar. Hér má einnig draga fram hvernig snillíngurinn Sir Roger Scrouton benti á að þú getur ekki rýnt Arkitektúr nema rýna skuggana sem ramma hann inn og að átta þig á að byggingin hjúpar rými.

Nýlega ræddum við  í -óreiðufærsla- og -óreiðuheimurinn- hvernig heimsmynd getur gjörbreyst ef maður skoðar veröld mannheima sem mósaík frekar en mónólíta og er nóg rætt að sinni, en inn í þetta fléttast spurningin, hvað er Lagasmiðja, Siðfræði, og hvert er hlutverk Ríkissmiðju, en dulið á bak við það allt saman; hver eru réttindi ríkis og skyldur, hver úthlutar slíku eða afmarkar. Vald í þessu samhengi, er afl með virðingu, s.s. við höfum rætt, og færsluritari sér ekki mikið af valdi í okkar samtíma, en mikið af afli og afurð þess offorsi.

Í Arkívinu hefur þetta allt saman verið rætt og ítarlega, en eitt af því sem við skildum smámsaman á þeirri vegferð sem vitnisburður Arkívsins varð, er að Býzanska (Aust-Rómverska) heimsveldið stóð allt til 1917 þegar Anglíkanski Mónópólíski Mónólítinn lagði það niður með offorsi og undirróðri flugumanna (Infiltrators, Subverters).

Margir vita að þetta heimsveldi er að rísa aftur, og enn fleiri ásaka félaga Erdógan um að ætla sér að þvinga það fram, en skilja þarf þessa yrðingu sem mósaík en ekki mónólíta.

Bíðum nú við? Hér þurfum við að skilja Erdógan sem mósaíkleggjara.

Um leið og þú skilur mósaík sem listgrein er hjúpi lifandi menningarsamræðu - art that encapsulates vibrant cultural discourse - opnast þér nýr litríkur og vandlega steindur gluggi sem sýnir þér Vestur-Asíu og menningarpollana þar. Því pollarnir eru svipað og þverplankarnir í heitupottunum í sundlaugum Íslands, sem sitja á bekkjum í forsælu á Ítölskum eða Grískum torgum í þorpum og bæjum; að þetta er heimsveldið.

 

 

Finndu þér sundlaug, farðu þangað á völdum tíma, alltaf á sama tíma, eða torg, eða lítið skrítið tehús, eða smárestörantið í bakhverfinu með stólum úr ódýru plasti þar sem vertinn heilsar öllum með nafni, eða hvar sem er annars staðar þar sem öldungar staðarins ræða saman, um hvaðeina er þeim þykir koma sér við, og þú sérð hver sýn samfélagsins er og hvernig hún flæðir um vitund maka þeirra og afkomenda þeirra og eins og persneskur teppavefnaður eða íslenskur glóandi [grá]mosi (eftir birtustigi) sem umvefur mónólíta og mylur eiturhernað Valdhyggju, Efnishyggju og Félagshyggju, með náttúrulegum [dulskilgreindum] vilja sem ekki þarf neina reglugerð.

Rétt eins og Koptísk utanríkisstefna hefur ekki breyst síðan 50 BC og Persnesk ekki síðan 1300 AD og Ítölsk ekki síðan 450 AD og Kínversk ekki síðan 400 BC og að allar fornar heimsveldaþjóðir hafa mestan áhuga á staðfærðri útgáfu af Mósaík, Fjölskylduheill og góðri matargerð, þannig sést að þegar Býzanska heimsveldið "féll" skvt Engilsaxneskum útskýringum, breytti það einungis um nafn eftir Vestur-Asískum útskýringum.

Er lesandinn búinn að gleyma?

Þetta snýst um Siðfræði og Lagasmiðju.

Ábending: þegar Pétur sneið eyrað af musterisþjóninum og Jósúa Maríuson heilaði eyrað, var vitnað með beinum hætti í lagaútskýringu á tveim af 282 lagagreinum í lagasáttmála Hammúrabís 17 öldum fyrr! Ekki nóg með, heldur voru sumar greinar Hammúrabís notaðar víða í Evrópskri lagasmiðju fram undir 1650!

Mónólítaskólar Húmanismans kenna þér ekki neitt, heldur stýfa úr þér skilningsgetuna, og verðlauna þig með Bergmálsgráðum.

Þegar leirhnoð mónólítans molnar utan af sálinni og bergmál mónópólismans gufar upp úr huganum, fer maður að sjá án þess að horfa og heyra án þess að hlusta, maður fer að skilja án þess að útskýra, og vinna úr með tíma, þolinmæði, og lestri skýja og grass. Þannig skilst smámsaman hvernig mósaíkleggjarar og ríkisráðsmenn Vestur-Asíu mæla fram hver sitt prjón og hver sitt ljósbrot og hver sína flís, í langa og spennandi sögu sem á upphaf sitt hjá þúveist og ekki á sér skilgreindan endi.

Eða kannski.

Kannski ekki.

Assad forseti, sem varist hefur kristalsdeild Nató og málaliðum hennar m.a. með aðstoð hersveita sem skipaðar eru kristnum sýrlenskum konum, sagði eitt sinn, þú heyjar stríð með fólki[, en ekki tækni og rangsnúningi].

Snillingurinn og sósíalistinn Ilan Pappé útskýrði nýlega - af sinni alkunnu hógværð - hvernig Mónóliti Zioniskrar þjóðaverkfræði væri fallinn um sjálfan sig því hann skildi ekki Vestur-Asíska mósaík.

Snillíngurinn Jacques Baud, ofursti, útskýrði nýlega svipaða hluti; að vandi Zionistahersins og Valdstjórnar þeirra, fælist einmitt í því að þeir hafi frá upphafi afneitað menningar veruleika landsins sem þeir hafa drottnað yfir. Í þeim skilningi færsluritara að landið og menning þess, sé byrjuð á að æla þeim upp eins og vondri magakveisu, en mósaíkin reyndi að gefa þeim séns til aðlögunar og virðingar í tvær kynslóðir, sem er hennar háttur.

Sjálfur skilgreindi færsluritari í lok desember 2021 (eða byrjun jan 2022) að Nató væri runnið sitt skeið, að stríð væri í uppsiglingu og að Nató myndi ekki geta varist þessu stríði, né dvalist að því loknu, af fimm skilgreindum ástæðum. Hef ekki séð ástæðu síðan í febrúar 2022 að dagrétta (Update) þá skilgreiningu.

Útskýrði einneiginn 2016 (eða 2015) í Arkívinu að meitlarar vesturlanda sem búið hefðu til Zionistafyrirbærið í Vestur-Asíu myndu fórna því, og nota ætti þá fórn til að þvinga fram þriðju forsmán Salómons, átti von á öðru vopni en sprautunni og þeim glundroða sem nú er hafinn, en útkoman er sú sama. Áttaði mig á fyrir - að mig minnir - þrem árum, að stóra viðmiðið væri 2097 AD, og skrifaðist á við Zioníska rabbína til að dagrétta reiknilíkanið, og fékk það staðfest.

Þetta er ekki "toldyouso" áminning, heldur mósaík, þeir sem lesa grasið og skýin, sjá þetta, en orðræða Mónólítískrar menningar og mónópólískrar siðmenningar, fjarlægir og geldir hugtakamengi þjóðanna, í viðleitni til að búa til þjóðríkisþjóð, sem er andstyggð. Frakki er ekki til, Þjóðverji er það ekki heldur, hvað þá Íslendingur, en hafi meitlarar* hnoðað sálina í leir og kerfisfólkið breytt vitund í bergmál, þá sér maður ekki sama hvað maður glápir, svipað og vita ekkert og skilja enn minna.

 

 

Maðurinn var skapaður af ástæðu og heimsendir er ekki til, en sjö ljósenglar í innsta hring Samaels hafa kennt fólki að dýrka skurðgoð af öllu tagi og ekkert þessara skurðgoða eru goðin sem skorin eru út úr mýtunum, heldur nákvæmlega það sem Biblían bendir á; tilbeiðsla á þeim sem ekkert geta gert, engu áorkað, nema dauða og raungusnúningi séu þau tilbeðin.

Skiptir hér engu máli hvort skurðgoðið heiti Messías, Þjóðríki, Vísindin, Kirkjan, Upplýsingin, eða eitthvað annað. Rétt eins og með alla hugmyndafræði (isma), sé hann notaður til að hjúpa heimsmynd þína, breytist hann í stýfinga- og spennitreyju, og Ray-ban-inn sem heimspeki ismans átti að vera, breytist úr ljóssýju í sorta.

Tökum loka snúning á þessu.

Þegar spámaður Guðs, Móse, fékk Guðdómlega sáttmálann í hendur, var það vegna þess að fólkið hafði beðið um slíkt. Öldungarnir sem lærðu af dómavisku spámannsins, smíðuðu síðar valdstofnun sem nefnist Sanhedrin og þegar þetta Öldungaráð samdi skurðgoðs lögin 613 létu þeir fylgja í lögskýringum (Talmúd) sínum að þeir hefðu einnig hlotið spámannlega yfirskyggingu, síðar breyttist þetta skurðgoð - að þeirra eigin kröfu - í fyrst einn Mónólita, sem síðar var klofinn í tvo og loks splundrað. Tvisvar hefur þetta öldungaráð látið byggja sér Musteri, sem þrír spámenn - Elía, Jeremías, Jósúa Maríuson - sönnuðu að væru viðurstyggð. Fyrra musterið var fjármagnað af Egypska heimsveldinu og hið síðara því Persneska.

Hér þarf að skjóta inn, að lykillinn að skilningi Guðdómlega sáttmálans er a) hverju er sleppt sem þótti - þykir - óþarft í Ríkissmiðju Guðdómlega ríkisins og b) hver er gerðarhvatinn (Catalyst) sem er hvergi ræddur neins staðar og sumum verið bannað að útskýra síðan 2018?

Eða annar temporal snúningur: Assad forseti er þessa dagana staddur á ráðstefnu í Sádí Arabíu ásamt tugum annarra þjóðarleiðtoga, á ráðstefnu sem Engilsaxneska Nató Heimsveldinu er illa við og því ekkert fjallað um hér á Stórastamúgsefjunarlandi. Munum að Nató eyddi milljörðum í að gera Assad ómarktækan þjóðarleiðtoga, enn meira í að útrýma Ríkissmiðju hans og beita mónólíta sinum til að fá flesta þá þjóðarleiðtoga sem núna funda með honum til að hafna honum.

Veit ekki hvort það hefur skilað sér, en öll heimsveldi hafa ýmist innfallið undan eigin reglugerðum, eða oltið um koll þegar einhverskonar Alexander stímdi á þau, eða við það að hafa breytt sér í Mónólítiskar vald-, félags og efnis-hyggjur. Sami valda- og efnishyggju- sósíalismi varð Persum að falli og Vest-Rómverjum og á miðöldum; stjórnvisku Kaþjólskra.

... og nú hnattræna Marxíska húmanisma samtímans, og það stemmir við spíral allra spádóma.

 

e.s. Við minntumst hér ofar á Catholic vs. Orthodox en munurinn á þessum tveimur aðal afbrigðum Kristíanisma er einmitt sá að sá fyrri er mónólitískur og sá síðari mósaískur í skipulagi sínu, og meðal þeirra sem kafa í kristna siðfræði (Christian Ethics) er dýpri virðing borin fyrir þeirri síðari. Hér má minnast á að áður en Meitlarinn (Master mason) Konstantín Mikli smíðaði Kristnina á fjórðu öldinni, voru mismunandi og mósaískar túlkanir og stefnur á kristninnni sem endurspegluðu deilur og flokkadrætti meðal postulanna sjálfra frá fyrstu öldinni sem félags- og vitundarfræðingar allra tíma síðan þá hafa reynt af alefli að stroka út og slétta yfir, saga sem er verulega áhugaverð dýpri grúskurum.

 

* Skólaspeki (Scholasticism) er með þróðuðustu heimspeki þekktrar sögu, og afurð hennar Húmanisminn er eins og myglaður tómati í samanburði við móður sína aldingarðinn; en þér er ekki kennt neitt um það í Fasískum Marxistaheiminum.

* Við þurfum betri orðaþýðingu á Orthodox en Réttrúnaður ... finnum það síðar.

* Við notum hugtakið Staðfæra fyrir Manifest, og tók marga mánuði að finna það í skuggafylgsnum Málvitundar.

* Við notum hugtakið Meitlari (Chiseler) fyrir hverja þá launhelgara sem vera skal, óháð launhelgaklúbbum og leynifélögum.

 

 

Athugasemdir

[Magnús Sigurðsson, 12.11.2024 kl. 16:39]

Góður Guðjón, -mósaík mynd Gerðar Helgadóttir er að því ég best veit enn á sínum stað í borg óttans, ég gekk að henni síðast fyrir ca. 2 árum.

Gummi glæsir kom svo og steypti með okkur strákunum í sveitinni gólf í bílakjallara fyrir ca. 2 mánuðum, og þá spurði ég hann út í mósaíkin því hann hafði steypt feikna fallega steina-steypu fyrir neðan mynd Gerðar, -einstaka gangsstétt, og þá sagði hann mér að þetta væri allt á sínum stað og ekki meira um það.

Annað; -ég hef einu sinni í einsemd minni gert mósaík mynd, og varð þá svo mikið um að ég gerði vídeó af gjörningnum sem ég ætla að klessa link á hér fyrir neðan sem þökk fyrir frábæran pistil.

https://www.youtube.com/watch?v=FqvK-LMt3ok

Að öðru; hafði mikinn heiður fyrir að koma þessum pistli í orð, því að leggja á sig þá vinnu fyrir það sem er í boði hér á mogga blogginu er ekki sjálfgefið. Þessi pistill opnar hugann fyrir því að sú tilfinning sem innsæið gefur sé rétt, -og hana megi rekja í mósaík. 

Og þó svo að margir hafi þá tilfinningu, þá er svo fáum gefið að koma henni í orð fyrir aðra, -enda til hvers myndi einhver spyrja. Að koma svona pistli í orð er einungis á færi þess sagna besta.

Því segi ég enn og aftur takk kærlega fyrir pistilinn.

Bestu kveðjur.

[Guðjón E. Hreinberg, 12.11.2024 kl. 17:03]

Takk fyrir góðu orðin, Magnús, þetta hefur verið að mótast í þokunni í fáeina daga, og krafðist útsaums í dag. Lít á myndskeiðið sem þú sendir.

Bestu kveðjur