Almennir Ósjálfstæðismenn skæla undan pinnahælnum

Lögmaðurinn og fyrrum löggjafinn Jón Magnússon, sem að margra mati er einn virtasti stjórnmálamaður okkar tíma, lýsir vel í nýjasta pistli sínum hvernig "forysta" Ósjálfstæðaflokksins talar til flokksfélaga en ræðir ekki við þá, eins og títt er með kommúnista "leiðtoga."

 

 

Eins og Jón bendir á, var þessi flokkur ávallt samheldinn en ræddi alla hluti vandlega innan sinna raða. Þetta er ein af þeim ástæðum, að þegar þú mættir á almenna flokksfundi, eða kosningakaffi, hittir þú fyrir hugsandi og ráðvant fólk úr öllum stéttum þjóðfélagsins og innri samfélögum þess. Það er gaman að fara á almenna flokksfundi, en flestar deildir flokksins hafa opið hús og pönnsur í hverri viku allan veturinn.

• https://jonmagnusson.blog.is/blog/jonmagnusson/entry/2293579/

Hef engu við lýsingu Jóns að bæta, eða önnur atriði sem hann svo vandlega útskýrir, nema jú eitt; Björn Bjarnason er ekki íhaldsmaður heldur kommúnisti* og tók þátt í að breyta Sjálfstæðisflokknum (sem dó haustið 2017) í Ósjálfstæðaflokkinn. Að þessi Davosflokkur hefur ekki enn verið flúinn af meirihluta flokksfélaga, er tímanna tákn, menning okkar hefur engan huga lengur, aðeins dugleysi og rörsýn afbakaðra sjálfs[í]mynda.

Við höfum iðulega, bæði hér og eins í myndskeiðum, gagnrýnt krossgötu hópinn sem Jón og ágætur samherji hans tilheyra, sem krossgötu hræsnara, og hef vandlega rökstutt þá djörfu áskorun, sem er ekki umfjöllunarefnið hér.

Þú manst að vinur er sá er til vamms segir.

Hitt er annað; vitjunartími!

Öll þau gildi sem íslensk ríkissmiðja og íslensk menning sprettur úr, fengu sinn vitjunartíma árin 2008 til 2012, og loks þegar Fjallkonan sjálf hvatti sumt fólk hérlendis til að endurheimta Þjóðveldis arfinn okkar allra og pússa af honum rykið og loks fægja silfrið.

Lýðveldið státar af mynd sem heitir Skjaldarmerkið og á myndinni eru fjórir höfuðvættir, sem allir lúta Fjallkonuvættinum, og þeir sem sögu þeirra þekkja vita að þeim fylgir urmull annarra og smærri. Hafir þú eitthvað í varnarskildi þínum, sem þú þó vanvirðir í reynd og játar trú á í mynd en í engu með orði og æði, þá breytist klettur þinn í sand, og loks eðju, og loks hlaup, þegar síst skildi.

Þetta er það sem vitjunartími er. Þegar þau duldu öfl sem girða utan um viðleitnir þínar til dyggða og mannvirðinga vitja þess hvort hugfesta þín sé traust. Á slíkum tímum þarftu að athuga gang þinn, hver þú ert, hvaðan þú gengur, hvar þú ert staddur, hvert þú stefnir, og hvers vegna.

Séu svör þín gjálfur og ætlan þín gífur, færðu vindinn að gjöf. Séu orð þín traust, vitund þín djúp, verður sendin auðnin að gróðursælli flöt.

Þú leysir ekki vandann frá og með 11. mars 2020, með aðferðunum fram að 2019. Þú leitar dýpra, grefur af gætni. Ósjálfstæðiflokkurinn verður aldrei aftur að Sjálfstæðislokknum 1929. Sá flokkur er dáinn, hann er í dag öfga-vinstri og það mun ekki breytast.

Eina leiðin til að aftur verði iðkuð ríkissmiðja sjálfstæðis og menningarstarf íhaldsamrar frjálshyggju, er að endurvekja Íhaldsflokk Jóns Þorlákssonar sem árin 1926-29 var sameinaður Frjálslynda flokknum, svo úr varð Sjálfstæðisflokkurinn.

Ein ástæða þess að hræsnarar landsins sem þykjast iðka frjálslynda íhaldssemi, þora ekki að sýna djörfung, er að frá 1969 hefur orðfæri öfga-vinstris kvatt þá í kútinn fyrirfram. Þeir þora ekki að virka gamaldags útávið eða standa keikir fyrir "helvítis íhaldið." Því þeir eiga engin orð, engin svör, engin gildi, aðeins framangreint gjálfur.

Við höfum mikið velt fyrir okkur því ástandi (State) sem nú er komið upp - og lagskiptingum þess - bæði hérlendis sem og í heiminum öllum. Eitt af því sem við höfum rýnt, er einmitt þetta með föngun orðræðunnar og aðferðir þessa, eða samfellu ástar og túngu.

Einföldum stöðuna:

Cynical og Sinister eru tvö orð sem koma fyrir í síauknum mæli í erlendum umræðum, og hvað erfiðast er að þýða á Íslensku. Það að tungan okkar er rofin, er aðeins merki dánar menningar. Lífgaðu menninguna og tungan dafnar. Þú manst að áður en umræðan um rof tungunnar hófst, höfðum við spáð því tveim árum fyrr; rofin er rjúkandi tunga. Glundroðann sáum við einnig áður en hann hófst. Svo ef við sáum hvað var að áður en það varð öllum augljóst, sáum við þá rótina? Má þá ekki viðurkenna að við sáum það? Nei, spámenn þúveist eru aldrei viðurkenndir af börnum þúveist.

Sá sem sér þig stefna í ógæfu, sér líka bæði hvar skuli beygt af leið, og stundum hvar grípa má í hálmstrá við hyldýpisbrúnina. Því sá sem þorði að glíma við skrímsli og gína í gímaldið, án þess að verða skrímsli, og tók því að gímaldið glennti glyrnurnar í hans eigið hyldýpi, veit hvernig þú bjargar donkýjum úr brunnum.

Þetta er ekki sagt af hroka, heldur sorg. Ég hef engan áhuga á að vera memm, á þessum róló, heldur hinu að komast á munaðarleysingjahæli Skaparans, og hver veit, fá ættleiðingu, og vera dullegur á grúfu í mölinni.

 

* Þegar menn standa fyrir kommúnistagildi og viðhafa orðræðu kommúnisma, þá eru menn ekki íhald þó þeir séu í frjálshyggnum (Libertarian) íhaldsflokki, heldur eru þeir flugumenn (Infiltrators) kommúnismans, staðsetttir til sundrungar (Disruption) og rangsnúnings (Subversion). Listinn er langur yfir eyðileggingu flugumanna nýfrjálshyggjunnar.