Gæti verðtrygging Elítunnar verið ólögmætt rán?

Í morgunsárinu rakst ég á erindi á visir.is undir heitinu "Um ólögmæti verðtryggðra lánasamninga" og ákvað að lesa hana fyrir forvitni sakir. Greinin hófst vel, en svo reyndi höfundur að útskýra hvað verðbólga er, sem sýndi að hann veldur ekki viðfangsefninu. Megnið af greininni er klassískur kommúnismi; flókinn texti, samsettur með löngum orðum, sem segir nákvæmlega ekkert, framsettur með hrifnæmri fyrirsögn eða staðhæfingu (One liner).

• https://www.visir.is/g/20232416152d/um-ologmaeti-verdtryggdra-lanasamninga

Verðbólga stafar af hömlulausri aukningu eða hækkun á opinberum gjöldum og sköttum, sem fyrirtæki og annar efnahagur rís ekki undir og velti því út í verðlagið.

Áróðursvélin heldur því fram að verðbólga stafi af peningaprentun en auðvelt er að sýna fram á að 99 prósent þess tíma sem verðbólga er undir 3 prósentum er peningaframleiðsla oft mun meiri og að ekkert samhengi er þarna á milli. Eins er með stýrivexti, sem notaðir eru til að hræra upp í fólki varðandi verðbólgustjórnun.

Ástæður verðbólgu eru tvær, sú fyrri er þegar talin fram en sú síðari er þegar hið opinbera notar eigin peninga framleiðslu til að standa undir eigin skuldbindingum innanlands og meðan opinberar innheimtuflækjur eru nýttar til að skafa til sín gjaldeyri einkaframtaksins til að standa undir eigin skuldbindingum erlendum.

Þá er ljóst að þegar starfsemi hins opinbera er meir en fjórðungur allrar starfsemi innan þjóðríkis, eykst verðbólga yfirleitt, spilling og sóun sömuleiðis, og bæði gegnsæi og ábyrgð (Accountability) rýrnar, sem yfirleitt endar í lélegum gæðum á öllum sviðum. Eitt merkja þess að Þjóðfélagið hafi þannig fallið í elítukommúnisma, er að gæði á framleiddum neytenda vörum, hvort heldur fatnaði, bifreiðum, skóm, eða matvælum, fellur.

Sleppum því að ræða gæðahrun eða jafnvel algjört hrun á iðnvélinni sem öflugri þjóðríki reiða sig á til bæði eigin innri efnahags og til varðveislu landamæra sinna og öryggis borgara sinna.

Allir vita að þetta var ástand Sovétríkjanna og er áberandi í Kína, og hefur læðst inn bæði í Evrópu og Bandaríkjunum - og hér hjá okkur.

Mér finnst stundum orðræðan um vegagjöld góður siðferðismælir; við greiðum fyrir vegakerfið með gjöldum á bensín og dísel, nei, það dugði ekki elítunni, svo bætt var við bifreiðagjöldum, nú á að bæta við vegagjaldi: samtímis hrynur vegakerfið en elítan tútnar út.

Ef þú rýnir efnahagsástand allra þjóðríkja sem fallið hafa í óðaverðbólgu síðan 1900, með framangreint í huga, sérðu að formúlan stemmir og berir þú saman hvaða þjóðríki afgreiddu verðbólgu sína skjótt og vel sérðu að lækningin fólst í að laga þau tvenn atriði sem hér eru greind.

Verðbólga er mælir sem birtir þér hversu spillt Elítan er og [aðals]ættir hennar, sem tekið hefur af þér sjálfræðið og okrar á þér í skjóli áróðurs og útúrsnúnings. Hún er einnig mælir sem sýnir þér að stjórnmálin hafa breyst í skálkaskjól.

Með fullri virðingu fyrir greinahöfundi sem att mér út í þessa færslu hér, en grein hans er leirhnoð - að mínu mati. Engin lagaleg skilgreining kemur fram hjá honum sem réttlætir fyrirsögnina. Því ákvað ég að reyna við þrautina með smávegis einfaldleika:

Verðtrygging rýrir eign þína. Það er brot á stjórnlögum. Verðtrygging er því lögleg en ólögmæt; hún er rán og siðrof. Þeir sem viðhalda verðtryggingu eru því glæpamenn sem eiga að vera í fangelsi, því brot á stjórnlögum eru landráð.

 

Við höfum áður skilgreint með einföldum og skýrum hætti hvað landráð séu.

 

Ef þetta er of einfalt fyrir þig, er hægt að skrifa flókinn texta með löngum orðum sem enginn skilur, og setja á það fagra fyrirsögn, svo það virki faglegt og flókið.

 

 

Að gefnu tilefni þarf að útskýra hvað Elítu hugtakið nær yfir:

 

Komið hefur í ljós að margir misskilja hvað ég á við með hugatakinu Elítan. Nei, ég á ekki við stjórnmálastéttina: Elítan eru allir sem starfa fyrir hið opinbera hvort heldur hjá ríki eða bæjar- og sveitarfélögum, launþegar eða verktakar eða ráðgjafar, ennfremur allir sem starfa hjá fjölmiðlum og bönkum, í hvaða formi sem er, nær þetta frá forseta til skúringatæknis. Engin undantekning.

 

Elítan er þjóðin, borgarar eru skríllinn sem þjóðin stjórnar og mjólkar. Firring (Alienation) er þegar Elítan og Skríllinn búa í sitthvoru hugarlandinu, sá fyrri kemst upp með hvað sem honum sýnist og getur réttlætt fyrir sjálfum sér með hvaða orðakvoðu sem er, en hinn síðari hefur breyst í búfénað - að eigin vali - en trúir að hann sé einhvers virði eða hafi réttindi á meðan hann má velja hvoru beitarhólfinu hann má jórtra og jarma í.

 

Mig minnir að Karl Marx, messías og hálfguð Elítunnar hafi beitt firringar hugtakinu á svipaðan hátt, en hann gerði hugtakið frægt, eins og allir vita. Kunningi minn segir stundum að Lýðveldið sé vald Þjóðarinnar yfir Lýðnum, en hann er nú soldið spes þessi kunningi minn. Það er þó ljóst að hann er sammála skilgreiningunni hér, að Elítan sé þjóðin og við hin séum skríllinn.

 

 

Eina leiðin til að laga ófremdarástand, þegar Ríkið breytist í ofríki og alræðis mafíu, sem fer með borgara sína eins og búfénað, og gengur jafnvel svo langt að smala þeim inn í Vaxhallir og Gasklefa, er að yfirgefa. Það er fyrst gert í huga og tilfinningum, þú snýrð baki við öllum áróðri þeirra og hættir þátttöku í lána- og peníngakerfi þeirra eftir bestu getu, og helst kemur þú þér til annars lands eða í alþjóðlegar flóttamannabúðir eða undirbýr flótta.

 

Flókinn texti með löngum orðum:

 

Þegar Breska heimsveldið bannaði Indverjum að mótmæla rányrkju þeirra, fyrir nákvæmlega einni öld, mælti Gandhi með því að fólk beitti þessari aðferð; að nota tiltekna daga til bæna og föstu heimafyrir, því ekki var hægt að banna fólki trúarathafnir af því tagi.

Leiðtogar Antivismans á Indlandi, Nerú og fleiri, vildu ekki taka mark á honum, enda stýrð andstaða þá rétt eins og nú. Hann hóf þá að gera þetta sjálfur, og smámsaman fjölgaði þeim sem skildu - að þegar þú greiðir tólf til átjánfalt verð fyrir húseign og síðan skatt af eigninni að löglegt rán er í gangi og ef þú flýrð ekki slíkt ástand, gerirðu sjálfan þig að búfénaði - og fóru að prófa þetta. Þetta virkaði, á dögum bæna og föstu, fraus stjórnkerfi Indlands og Breska heimsveldið sló af rányrkju sinni. Þetta er einnig aðferðin sem tók niður Sovétríkin og innleiddi lýðveldi um alla Austur Evrópu árin 1989-1991, meirihluti fólks var hætt að taka þátt í ríkinu og verslaði og vann eins og hægt var að svarta markaðnum. Þess vegna er verið að gera allt stafrænt í dag, og skatturinn tekinn beint af launaseðlinum og reynt að smala öllum inn í SMART lausnir og 15 mínútna þjónustukjarna, og hert á öllum samræðuþráðum samfélaganna, til að koma í veg fyrir og fangelsa þessa einföldu hugsun. Ég hef áður útskýrt hvernig vissar einfaldar raddir týndust í hafi þegar ritskoðun Google/YouTube og Twitter og Facebook olli flótta yfir á Gettr, Gab, Rumble og Bitchute; leiðtogar Antivismans eru stýrð andstaða sem tekur þátt í að fangelsa hugsun þína.

Davos mafían trúir ekki að kerfið sem þau hafa yfirtekið geti hrunið og umbreyst á þrem árum eins og gerðist fyrir þrem áratugum. Þau eru efnishyggjufólk, þ.e. bókstafstrúarfólk sem hvorki sér fortíð né framtíð, heldur lifir og hrærist í útdreginni (Abstract) firringu eigin sjálfsþótta og hópeflingu þeirra sem iðka þá íþrótt að klappa hver öðrum á bakið.

 

Krossgötu hópurinn er dæmi um slíka stýrða andstöðu; sem smalar þér í biðhólf fyrir búfénaðinn sem vonar að þetta reddist, aðeins þurfi að vekja fleiri sauði svo þeir fatti eðli smalahundanna en sjái aldri bóndann sem veifar priki og notar stutt einsatkvæðisorð til að stýra smalahundum sínum.

 

 

 

 

 

 

þeir sem hafa smalað kindum, vita að þær eru engir kjánar. Þegar smalamenn eru á ferð, vita þær yfirleitt til hvers er ætlast af þeim og í hvaða áttir þær eiga að renna, og þær rata heim. Einnig að meirihluti þeirra líta frekar á hundinn sem óþægindi en skaðvald, og sumar jafnvel hóta að stanga hunda en þetta fer þó eftir aldri kindarinnar. En, í smalamennskum eru oft antivista kindur sem gera smalamönnum erfitt fyrir og klifra upp hóla og fjallshlíðar svo þær séu eltar, en hópurinn heldur þó áfram því rennsli er komið á hann. Svo er ein og ein kind sem fattar fléttuna; hún stoppar þar sem henni sýnist, leggst jafnvel niður, og verður ekki haggað; til að koma henni af stað aftur þarf tvo til þrjá smalamenn! Þetta vita þjóðfélagsverkfræðingar og þeir passa að þessi síðastnefnda komist aldrei í nein viðtöl hjá stýrðu andstöðunni.

 

Allt efni færslunnar er óskiljanlegt leirmennum og bergmálsdúfum; en þegar menning er dáin, er engin hugmyndaræða lengur í samfélögum þjóðfélagsins; einungis leirhnoð og bergmál.