Vættagaum[gæfni] (laung færsla)

Vilmundur Gylfason var vafalaust áhugaverðasti stjórnmálamaður síðustu aldar, og allir vita að ég hafna útskýringu elítunnar á hvernig hann lést fyrir aldur fram. Að hann var drepinn, er eitthvað sem ég er sannfærður um, en ég get ekki sannað það. Margir álíta brunann þar sem barnið hans brann inni ásamt afa sínum og ömmu, hafi einnig verið aðför.

Ég er ekki á því að þetta tvennt tengist frekar, en hver veit.

 

 

Vilmundur benti oft á að margt sem Ís-Quislíngar aðhafast í stjórnsýslu er "löglegt en siðlaust." Rétt eins og Bergþór sagði forðum "land skal með lögum byggja, og ólögum eyða."

Fyrir fáeinum árum datt ég í orðræðu myndskeiða minna niður á setninguna "að þó eitthvað sé löglegt er ekki víst að það sé lögmætt." Þá mundi ég eftir setningu Vilmundar og hafði upp á bók Jóns Orms Halldórssonar, Löglegt en siðlaust, og komst þar að ýmsu. Meðal annars hvernig Jón Baldvin gerði út af við hann í stjórnmálum með refslegum hætti.

Jón hefur hingað til verið ósnertanlegur í glerhöll Ís-Quislínga, þar til einmitt núna. Tímasetningin er áhugaverð og einnig að honum er mjúklega ýtt til hliðar, frekar en að fara í eitthvað rekjanlegt og áhugavert. Hef engan frekari áhuga á Jóni, nema: Hann hefur lengi verið tákngervingur vélabragða Ís-Quislínga og guðfaðir Íslensks Sósíalisma. Að honum sé nú ýtt út af sósíalistum sem eiga honum allt að þakka, segir mér meira og þér minna.

Ég minni þig á að síðan 1662 hefur aðeins einum manni hérlendis hugnast að nota orðið Ríkissmiðja frekar en Stjórnsýsla. Já, yðar einlægur áttaði sig á því þegar hann var að rýna muninn á löglegt en ólögmætt, að hérlendis hefur ekki verið iðkuð Ríkissmiðja síðan 1662, og að hún háði hetjulegt varnarstríð frá 1264. Hef farið djúpt ofan í þetta, en ekki rætt það í fáein misserin. Þó minni ég oft á að enginn forseta Lýðveldistímans hefur staðið við eiða sína við stjórnarskrána og allir skrifað undir ólögmæt lög: sem er bæði Landráð og Þjóðarvélráð. Glæpir gegn ríkissmiðju þjóða[r] landsins taka sér margar birtingarmyndir en fáir vilja gangast við þeim og þeir fáu sem sjá þær og auðkenna, eru jaðarfólk og oft gerðir að rang[inda]fólki.

Haustið 2013 var ég að iðka hugleiðingar sem enginn vissi af. Í hendingu sýndi mér verndarengillinn að hann vissi af þessum hugleiðingum. Mér er sama um hvort englar geti lesið huga minn eða ekki, öll vitund mín er opin Guði og sé þar eitthvað til að fyrirverða sig fyrir mun heilunarljós hans fyrr eða síðar laga það.

Urður, Verðandi og Skuld, sýndu mér sig í sviphendingu þetta haust og verndarengillinn var þar einnig. Hann stóð aftan við mig, ögn til hliðar. Það var ljóst hvað mér var sýnt, hvers vegna, og hvað þær eru. Þessi stund hefur aldrei verið leyndó, hef minnst á þetta stöku sinnum í myndskeiðum mínum. Fékk þarna innsýn í náttúru sem fáum vitringum (Sages) hefur opnast. Ég er ekki vitringur, ég er "Sage", en orðabókin notar orðið vitringur, svo ég geri það þar til annað orð betra rennir sér til mín. Kannski dulvitringur væri betra. Sjáum til.

Örlaganornirnar þrjár eru hreinasta ást sem við þekkjum. Vitundarræningjar heimselítunnar birta þær ávallt sem klaufa, kjána, og jafnvel bístlegar (Beastly) og grimmar. Það segir mér meira um meitlara en þær. Í ástundun dulspekinga og dulspekigutlara s.s. nýaldarfólks, er oft minnst á engla og aðra vætti af miklum áhuga en sjaldan af innsæi eða dýpt.

Einn vinur minn, sem er fær dulspekingur og enginn gutlari, hét nýlega á Freyju í myndskeiði. Hann hefur færst nær forneskju (sem er jákvætt) á síðustu árum. Þú munt aldrei sjá mig ræða nein goð með einhverjum slíkum flumbruhætti. Þó hef ég hitt bæði Freyju og Frigg, í korporeal formi, og átt við þær samræður. Lærði margt um sjálfan mig. Hafði gaman af því þegar Freyja lagði fyrir mig gildru varðandi hugmyndir nútímafólks um hana og Þór. Hún glotti við svari mínu, ánægð.

Nokkrum árum síðar gekk Frigg í veg fyrir mig og sagði mér að þó ég hefði fattað margt á sínum tíma, hefði ég ekki fattað hið veigamesta. Ég skyldi hvað hún átti við, og skammaðist mín (í jákvæðni) til að temja mér betri athygli þegar goðavættir sýna mér hluti.

Eingyðistrúarmenn hafa engan áhuga á goðvættum annarra trúarbragða, en það merkir ekki að við höfnum tilvist þeirra. Trú okkar kennir að þeir séu allir birtingarform fallinna engla sem leika sér að grunnhyggni, huglægum hvötum og tilfinningaflækjum manna. Þetta er ekkert flókið. Ég hins vegar, hafna því að fallnir englar séu endilega illir.

Kristíanistar sem ég umgengst, fara oft huglæga kollhnísa við orð af þessu tagi, ennfremur þegar ég bendi þeim á að dímonar og dísir eru ekki fallnir englar. Að ég ræði stundum landvættina og þá sérstaklega fjallkonuna, hefur ekkert með þetta að gera. hef útskýrt ítarlega á öðrum vettvangi.

Fyrrnefndur hópur grunnhygginna dulvísindagutlara telja sig oft sjá engla eða hafa séð engla, þar sem færir dulspekingar sjá greinilega að dísir voru á ferð. Dísir eru sömu kynjaverur og dímonar, bara sitthvor birtingarmyndin. Sama blekkingin.

Englar sýna þér sig ekki. Þá sjaldan að Ljósenglar hafa opinberað tilvist sína hefur framrás mannkynssögunnar breyst. Frægustu dæmin er ferð Móse, út úr Píramídaheimsveldi Faraós og Ís-Quislínga og Meitlara Faraós, og svo ferð Saúls frá Tarsus frá Jerúsalem til Damaskus. Eins er með Serafím engla, svosem þú ættir að skilja hafir þú skilið ritningarnar, eru þeir máttugar verur sem ekki birta sig kjánaprikum með misbrotin egó.

Í fyrra sneiddi ég í níu klukkustunda orðræðu með aðferðum [upprunalegu] heimspekinnar um hvernig þú afmarkar Serafim engil. Níu mánuðum síðar var mér opinberað atvikið þar sem serafím sósíalismans fékk heimsvaldið. Hafði þá afmarkað fleiri hluti þessu tengdu, en það er utan efnistaka. Það verður að taka hér fram, að verið getur að Tunguska atvikið hafi einmitt verið ljósengill en ekki Serafím, einhver dulvitringur mun einhvern daginn komast að því.

Við erum hér ekki að predíka einhverja sannleika eða svör. Við erum að girða utanum spurningar sem erfitt er að henda reiður á.

Kerúbar eiga það til að birta sig, en eingöngu í korporeal formi og vera má að þú hafir oft hitt kerúba án þess að hafa haft um það nokkra hugmynd. Vinur minn, sem er Kristíanisti, sagði mér í fyrravetur frá samræðum við mann sem hann þekkti ekki. Bætti hann við, "ég hef smámsaman sannfærst um að þarna var Kerúbi á ferð." Í samræðunum hafði vini mínum orðið ljóst að maður þessi vissi hluti, um hann, veröldina og alltsaman, auk þess sem þær skildu eftir sig hugleiðingabrot sem þurftu frekari úrvinnslu.

Veturinn 1992 átti ég slíka stund sjálfur. Við lendum öll í þessu, ef það er eitthvað að gerast í vitund okkar sem vekur athygli engla.

Ég fæddist með ófreskigáfu, ég vissi ekki að það væri eitthvað sérstakt við það fyrr en ég kynntist skrifum Ævar Kvarans á unglingsárum mínum. Í lok unglingsáranna sat ég nokkrar kennslustundir hjá honum í FB, í Íslenskuframburði. Hann vissi ekkert að einn af lesendum hans og aðdáendum var nemandi hans þarna. Suma hluti geymir maður fyrir sjálfan sig.

Um nokkurt skeið á síðari tíma unglingsáranna, umgekkst ég marga sem einnig höfðu ófreskigáfu, svo og spámiðla. Fyrir kom að spámiðlar fengu mig til að spá fyrir sér, því enginn annar gat það, að mér var sagt. Smámsaman sá ég hvernig margt þetta fólk lifði í hringiðu huglægs mats yfirfærslna og varpana (Transference, Projections), þar sem vættir ýmiskonar birtu þeim það sem þau vildu sjá og þau sáu aldrei vættinn sjálfan. Þú getur rétt ímyndað þér að þetta var ekkert þægilegt. Sérsaklega að finna það út að reynsluríkt fólk sem maður leitaði til um leiðsögn og fræðslu var sjálft fátækt að svörum sem halda, og jafnvel fljót að sparsla í götin með vitleysu.

Ég fann þó svör, og er enn að finna svör, því mér var beint inn á þær brautir sem leyfa manni að finna þau. Ein af þessum brautum var að kynna mér heimspeki eingyðistrúarinnar og læra á þau tól sem þar eru geymd. Er reyndar löngu hættur að pæla í svörum við spurningum, hef engan áhuga á góðum svörum. Góðar spurningar leiða mann yfir svaraflúðir og að betri spurningum; slíkt er gaman. Það var fransk-pólskur rabbínisti (já, Gyðingur), sem sagði mér eitthvað svipað, í 37 stiga hita á bæjartorgi í Toscana sumarið 2002. Um kvöldið fórum við á fyllerí með tveim skemmtilegum skotum.

Daginn áður vissi ég ekki muninn á Zíonisma og Rabbínisma, frekar en aðrir vandlega upplýstir núímaborgarar.

 

 

Í mörg ár glímdi ég við verndarengilinn, ekki ósvipað baráttu Gandalfs við Balrogið djúpt í Moria námunum. Barist var með öllum þekktum og óþekktum ráðum. Svo kom að því að baráttan sýndi mér stöff. Margt varð léttara eftir það. Balrog vætturinn er fyrirbæri sem ég veit ekki hvaðan Tolkien fékk að láni, en það kemur fyrir á vegstígun dulvitrínga að sumt sem þeir glíma við, útskýrist best með átökum af þessu tagi. Baráttan sem ég átti í við verndarengilinn var það í rauninni ekki, en hafir þú séð bíómyndina þá veistu að tekist var á af öllu sem sumir áttu til.

Spekíngurinn Paulo Coelho hefur ritað bók sem heitir Valkyrjurnar, hún er um leit hans að verndarenglinum sínum.  Hellingur af dulspekigutlurum láta þannig eins og fávitar og halda að þeir séu að læra eitthvað. Aðeins fáviti fer í leit að verndarenglinum sínum eða hefur í flimtingum að hafa hitt hann. Að ég var sjálfur að hafa það í flimtingum, er mér í raun þvert um geð; ég veit hins vegar að sumir sem lesa og hlusta á hugleiðingar mínar, hafa gagn af að ég geri þetta.

Til að skilja þetta, þarftu að verða verndarmannvera verndarengilsins þíns og skilja samkomulag ykkar beggja við nornirnar þrjár.

Þú verður að vera fær um að setja þig inn í merkingarfræðina og samhengið; ég var ekkert að tjá mig um verndarengilinn eða samskiptin við hann. Aðeins að taka fram að þegar Nornirnar þrjár birtu mér sig, var hann þar staddur sem þáttakandi til að ég sæi meira í hendingunni og skildi það betur. Að ég nefndi baráttu mín a við hann tveim áratugum fyrr, var til að útskýra hvers vegna ég tók mark á þátttöku hans í atvikinu.

Hér er ekkert gert nema tvær lagskiptingar séu í boði. Sértu hingað kominn, þarf ég ekki að segja þér það.

Ég hef í rauninni engan áhuga á englum og ég er sammála fræðimönnum Kristíanismans, Gyðingismans og Íslamismans, að hafa ekki Enoksbók með í ritningunum heldur til hliðar við þær, því þar er of mikil áhersla á englafræði og þá helst nafngiftingar engla. Þetta eru hlutir sem fólk leitar í þegar það hefur þroska og vit til að grúska í og getu til að sýna því viðeigandi virðingu.

Það að ég í myndskeiðum mínum og sumum ritfærslum, er tíðrætt um föllnu englana, er vegna ákveðinna hluta sem mér hafa vitrast sem gaumgæfnu fólki og viskuleitendum er hollt að sjá í samhengi við þá tíma sem við lifum núna. Það eru hlutir sem dregnir hafa verið fram, leyndardómar spádóma sem lofað var að yrði lokið upp og yðar einlægum hlotnaðist að sinna. Þá er ekki átt við leyndardóma allra þeirra spádóma sem hjúpaðir eru með lyklum, heldur tiltekinna.

Eitt af því sorglega með slíkt, er ekki þegar maður sýnir þetta áhugasömum, heldur þegar maður rekst á fólk sem hefur numið þessi fræði og þverskallast við að skilja þau. Ég sé, hvað það varðar, engan mun á bókstafstrú [sósíalískra] Húmanista sem hafa Wikipedia á koddanum sínum eða bókstafstrú Kristíanista sem hafa Bibbuna undir honum.

Það sem ég ætlaði mér að ræða er Númen mómentið.

Ég fór í gegnum eitt númen móment árin 2007 til 2010 og annað 2010 til 2013. Að fara í gegnum Númen móment er bæði böl og blessun: Margir hafa látið lífið vegna slíks og margir þjást vegna slíks árum og jafnvel áratugum saman. Þeir sem skilja náttúru Númen mómenta og vita að ég fór í gegnum tvenn í röð, hafa tjáð sig um furðu sína að ég lifði þau af.

Þegar ég fór í gegnum hið fyrra, vissi ég ekki að það var að gerast. Þegar ég fór í gegnum hið síðara, vissi ég það. Ég nota hér slangrið "Númen móment" vegna þess að ég lærði af viðkynningu minni við grúsk Carl Gustav Jung, hvað það er. Í trúarbrögðunum er það kallað Uppljómun (Illumination) og í andlegum fræðum Upplýsing (Enlightenment); þegar veröldin lítur á þig og það er persónulegt.

Vil i þessu samhengi minna þig á að upplýsing er þveröfugt við ljómun, í veruleikanum. Rétt eins og raunsæi getur verið órökrétt og að rökrétt [samtímans] er oft óraunsætt.

Númen móment getur ljómað þig, en það getur einnig mölvað þig.

Í fræðum "Post Traumatic Stress Disorder" hafa sumir lýst áfallastreituröskun þannig; veröldin lítur á þig og meinar eitthvað með því. Það getur verið í formi grimmdar eða hörku, en það getur einnig verið í formi þar sem upp ljúkast fyrir þér á tiltölulega skömmum tíma, hvernig skilja beri góðar spurningar en henda forgengilegum svörum.

Því þarf að fara varlega í öllu vættahjali, því þegar vættir líta á þig og meina eitthvað með því, þá getur það bæði mölvað þig og ljómað, eða jafnvel bæði, því stundum þarf að mölva egóin þín til að sálin fái skinið, eða taka og brjóta mælikerin sem þú felur þig undir.

Eitt sinn horfði ég á myndskeið með Varg Vikernes. Hann er einn þeirra gutlara sem gefur sig út fyrir að vita eitthvað um Ásatrúna (eða Vodanisma). Í einu myndskeiða sinna hét hann á Óðinn. Þá vissi ég að hann vissi ekki neitt um það sem hann gefur sig út fyrir að vita, og skilur enn minna.

Að heita á Óðinn, gerir enginn sem skilur hvað sá vættur er. Ég veit ekkert um ásatrúna sjálfur, en það fylgir tilteknu þjónustuhlutverki að geta séð ýmislegt.

Eitt sinn kom þetta upp í samræðu minni við útvarpsmann. Hann spurði til baka, "hvers vegna ekki," en af einhverjum ástæðum, kannski fékk hann augnaráð, skildi hann að betra væri að skipta um umræðuefni en spyrja kjánaspurninga.

Í fyrra áttaði ég mig, ekki vegna vitrana eða sýna, heldur með aðferðum heimspekinnar, að Forsjónin (Providence) er fjórða Nornin. Ég hef undanfarið notað gelíska nafnið Cailleach fyrir þá fimmtu. Ég hef ekki heldur sýn eða vitrun fyrir hana. Ég veit þó vel af himnunni, skilunum, sem hún varðveitir og skil náttúru þeirra skila, og gáttirnar sem hægt er að opna á þau og stundum eru opnaðar með þvingun án leyfis (og stundum óvart). Hef unnið með þá vitneskju lengi. Í bók minni "Bréf frá sjálfsmorðingja" uppnefni ég skil þessi "gráa svæðið" sem skilur á milli okkar rýmissviðs (Realm) og þeirra sem farnir eru yfir. Fer örlítið í þetta þar.

Grikkir nefndu skil þessi Styx, en Cailleach er ekki ferjumaðurinn á Styx, hann er tákngervingur annars, Bendi aftur á téða bók. Ég veit ekki hvert nafn þessa vættar er, en ég veit að til eru fimm vættir sem allir englar virða. Það er púnkturinn. Hef sosum meira um þetta að segja, en sumt af því er þegar sagt í myndskeiðum, annað gefið í skyn. Hér er á ferðinni dýpt sem fáum er gefið að kafa eftir en mörgum gefið að hafa í flimtingum.

Þegar ég var strákpjakkur í túninu heima hjá ömmu minni, varla búinn að læra á reiðhjól, vissi ég að það eru níu heimar. Ég heyrði oft næstu árin, að kristíanistar telja heimana vera sjö, íslamistar einnig, og gyðingistar einnig. Dulspekingar "vors siðar" eða Ásatrúarinnar, sáu níu heima, og að Hel hafði sali fyrir verur frá þeim öllum.

Veit ekki akkuru ég sá þetta skýrt sem krakki. Hef á því engan skilning, og tæplega neinn áhuga. Er alveg sáttur við mannheima sem slíka. Fólk hefur oft áhuga á hvort komi heimsendir eða ekki, eða hvað gerist eftir dauðann. Hafði sjálfur áhuga á þessu þegar ég var nítján.

Kannski kemur heimsendir, kannski er eitthvað eða ekkert eftir dauðann. Þú getur ekki skilgreint þá stika (Parameters) sem afmarka alheiminn, þú veist ekki hvað vitund er, tími eða efni. Þú veist ekki heldur hvað líf er.

Enginn vafi er á að reynt var að drepa helming mannkynsins í fyrra, en til þess að eyða lífi þarftu að vita hvað það er. Til að gera eitthvað af viti, þarftu að hafa raunsæi. Að tveir þriðju mannkyns er í dag andlega dáið eftir að hafa fórnað sjálfu sér fyrir ómerkilega lýgi, er ótvírætt.

Hvernig á að leysa þann gordíonshnút sem við erum búin að vinda okkur inní, veit aðeins Skaparinn einn, en því miður virðast fáir vilja samræður við eina vættinn sem óhætt er að ræða við.

Þú getur gert þitt besta úr reynslu þinni af ferðalagi lífsins í dag og þú getur rifað eða dregið seglin í dag og þú getur gaumgæft (Discern). Þú getur einnig áttað þig á að allt mannkynið er nú dregið í gegnum eitt allsherjar Númen móment sem hófst þann 11. mars 2020, en þverskallast við að viðurkenna það.

Þessi staða er líklega hið áhugaverðasta sem upp hefur komið í sögu mannsins (en ekki endilega í mannkynssögu meitlaranna).

Að nokkur maður fylgist í dag með Elítu faraós, stjórnmálum hennar og fjölmiðlum, og taki mark á (nema til að vita hvaða tjón þau ætla sér að vinna á okkur þann daginn) er mér óleysanleg ráðgáta.

Meitlarar og Marxistar hófu að leika sér að hlutum sem eru utan við skilningssvið þeirra og jafnvel þó þeir skildu það eru ófærir um að sýna því virðingu.

Vildi útskýra Númen móment. Afaskið lengdina, stundum þarf að ramma vel af.

Úr einu í annað.

Gerði þrenn myndskeið í vikunni, létt spjall um allt og ekkert:

20221022 - langt spjall
20221020 - hrátt spjall
20221019 - langt spjall

• https://www.bitchute.com/channel/Wfh3HfkUvLFr/